مدتی است که ما برای خلق یک نوشته‌ی روایی و یا توصیفی، دیگر حتی نمی‌گوییم: «نوشتیم». زمانی که بخواهیم قدرت یک نوشته را مثال بزنیم می‌گوییم سراسر تصویر بود. می‌گوییم همه چیز در این نوشتار به تصویر کشیده شده بود.
من آمدم تا مترو را بنویسم. تا نوشتار را از جذابیت تصویر نجات بدهم.
اینجا فروپاشیِ خودشیفتگی تصویر است.