مترونوشت شمارهٔ زن

اول زن بود که سوار مترو شد و مرد بود که اول نشست.

زن بود که گوشهٔ درهای مترو مردی به او گفت بیا این گوشه خواهر راحت باش و رفت.

زن بود که دست مرد به پشت او نشست و گفت از پشت هل می‌دهند خانم.

زن بود که بچه در بغل داشت و مرد دلش سوخت و بلند شد و جایش را به او داد.

درهای مترو که باز شد، زن بود که پایش میان قطار و سکو فرو رفت و هل دادند و استخوان شکست.

پیشتر‌ها، زن بود که نابینا بود و کسی او را ندید و سقوط کرد و قطار از روی او گذشت.

زن بود که مرد دستش را قلاب کرد تا گزند کسی به همسرش نرسد و مترو ترمز گرفت و مرد به روی زن افتاد.

زن بود که دکمه لباسش باز شد و سفیدی سینه‌اش مردهای مترو را سیخ کرد و چشم‌ها را تیز.

و این همه، زن بود و من مرد بودم و شرمسار از آنگونه که مرد می‌گذرد.

...

و مادر که گفت، زن مُرد از بس که مرد بُرد.