مترونوشت شماره یکصد و چهل و چاه

بیرون التهاب بود و حکومت نظامی.

چند روزی بیشتر از ۲۵ بهمن نگذشته بود

پیرمردی گفت مگر امروز هم راهپیمایی داشتند؟

هر چه بود آنجا زیرزمین و روی سکوی ایستگاه با همهٔ هوهوی قطار‌هایش، امن‌تر از آن بالا بود و خیابان میرداماد که پر شده بود از ماموران امنیتی.

مرد ۲۵ ساله‌ای به سمت دهانهٔ ورودی تونل رفت؛ آنجا که ویژهٔ بانوان است

بعد صدای غرش مترو آمد و مرد جوان که رفته بود آن پایین و روی ریل دراز کشیده بود. سرش یک طرف ریل بود و پا‌هایش طرف دیگر

سر و صدا بلند شد و گفتند بیا بیرون، چرا رفتی آن پایین؟

مرد جوان فریاد زد: اسطقسی است که استطقسات دیگر متقن از آن است!

قطار آمد و ترمز گرفت... با این همه، سر جدا شدهٔ مرد یک طرف افتاد و پا‌هایش طرف دیگر

خون آن پایین را فرا گرفت و آن بالا توی خیابان میرداماد، خون توی رگ‌ها می‌جوشید

با این حال، خون بود