مترو نوشت شماره هشتاد و هفت

هر آزادی اشارتی است به اسارتی دیگر، این را زمانی در می­یابی که از شلوغی درون مترو رهایی پیدا کنی و بعد یادت بیفتد اینجا ایران است و دوستانت را می­برند و محکوم می­کنند و جوانی­شان را می­ستانند و در همین زمان عده­ای در افیون جام جهانی به نشئگی افتاده­اند. وقتی که دیگر نفسی برای زنده ماندن نیست چگونه برخی هوار می­کشند که انگلیس کوفتی قهرمان شود یا هر تیم مسخره­ی دیگر.