مترو نوشت شماره نود و دو

دختر کم­کم داشت تلف می­شد. پسر جوانی برای خودشیرینی گفت بعد از تحریم­ها و قطعنامه­ها اوضاع بدتر از این هم میشه. مرد جوان دیگری گفت باید اینجا رو هم بدهند به قرارگاه خاتم الانبیا فعلا که خوب کار می­کنند. پیرمردی گفت هر روز اوضاع بدتر میشه. زن چادری گفت حقمون همینه. سیستم خنک کننده مترو دوباره شروع به کار کرد. دهان همه بسته شد و دیگر کسی حرف مفت نزد.